Slingeren met een lading staal

Na een heerlijk weekendje thuis twee weken geleden alweer kon ik met veel nieuwe energie weer aan boord stappen in Antwerpen. Daar werd ik meteen weer aan het werk gezet want er moest een hoop gebeuren. We waren aan het laden, we kregen een controle van het klassebureau en er waren meerdere technische mensen voor reparaties aan de motoren en aan elektrische systemen. Omdat iedereen het erg druk had moest ik de inspecteur van het klassebureau een rondleiding geven over het schip waarbij we langs alle veiligheidsmiddelen kwamen die hij één voor één controleerde. Eerst vond ik dat best spannend, maar het was een hele aardige vent die me ook veel uitlegde. Hij vertelde dat hij ook had gevaren dus mocht ik ooit een baan op de wal willen dan kan ik dat dus ook worden :P. Na die drukke dag vertrokken we laat in de avond richting Djen-Djen. De eerste dagen op zee verliepen rustig en ik kon dus weer een beetje inslingeren na het weekend op de wal. Wanneer we de golf van Biskaje in voeren begonnen we echt te bewegen. Er stond nog een relatief lage deining, maar we gingen al behoorlijk heen en weer. De golven hadden namelijk precies hetzelfde ritme als de beweging van het schip. Daardoor maakte we af en toe halen waarbij alles wat niet goed vastzat ging schuiven, inclusief mensen op stoelen. Ik probeerde die dagen veel aan mijn verslagen te werken, maar als je je steeds vast moet houden aan je bureau kun je niet echt doorwerken! In het weekend voeren we de golf weer uit en de verwachting was dat de deining nog 2 meter zou toenemen dus we hielden al rekening met een paar pittige dagen dus we kregen wat extra vrij in het weekend. De ochtend dat we de golf uitvoeren keek ik meteen naar buiten om te kijken hoe het met de deining zat. Die was wel behoorlijk in hoogte toegenomen tot 3 a 4 meter, maar tegelijk was de deining ook langer geworden waardoor we vooral meer op en neer gingen. Het slingeren werd dus gelukkig niet erger. We hebben desondanks wel rustig aan gedaan om onze krachten te sparen. Maandag zijn we de straat van Gibraltar weer gepasseerd en dat was ook weer een hele ervaring. Het water is daar normaal namelijk al onrustig door de sterke stroming en verschillende dichtheid van het zeewater in de middellandse zee. Daardoor mengt het water van de oceaan niet met het water in de middellandse zee en krijg je stroomrafelingen waardoor de stroomsnelheid en richting in korte tijd drastisch kunnen veranderen. Daar bovenop hadden we dus ook nog de grote deining van de oceaan die botste met de deining van de middellandse zee. Die stonden ook nog eens precies tegen elkaar in. Daardoor ontstonden er bij die stroomrafelingen ook nog enorme brekers door de botsende golven. De kapitein heeft door het heftige slingeren daardoor besloten om meer gas te geven om er maar zo snel mogelijk doorheen te komen. Daarnaast was er ook nog ander scheepvaartverkeer in de buurt die we in de gaten moesten houden. Ik begin wel te begrijpen waarom er veel schepen zijn vergaan in de straat van Gibraltar. Wanneer je niet het gemak hebt van een stuurautomaat die automatisch compenseert voor de stroom en wind of een elektronische zeekaart waar constant je positie bijgehouden wordt kan het een behoorlijke uitdaging zijn om daar te varen. Tijdens de passage ging er ook ineens een alarm af of de brug die ik nog niet eerder had gehoord. Het bleek van de satelliet ontvanger te zijn. Het ging om een spoedbericht met de mededeling dat er voor de westkust van Afrika een schip was gekaapt door piraten. Niet echt bij ons in de buurt dus, maar wel akelig om te lezen als je zelf ook op zee zit. Na de passage van Gibraltar begon meteen de zon te schijnen dus het leek er op dat we goed weer zouden krijgen. Helaas mocht het niet zo zijn. De dag erna begon het alweer hard te waaien en de deining nam toe. Die werd gelukkig niet zo hoog als op de oceaan, maar door de grote stabiliteit die we door de lading staal hadden bleven we behoorlijk slingeren.

Vanochtend zijn we dan aangekomen in onze bestemming Djen-Djen en omdat het eigenlijk alleen een haven is kent deze site die plek niet eens. Vandaar dat ik Jijel heb ingevoerd, dat ligt wel aardig in de buurt. Eerst was de planning dat de stuwadoors tot 7 uur s'avonds zouden werken en dat we zondag weer zouden vertrekken. Daarna zeiden ze dat ze het ook wel op zaterdag af konden maken. Vervolgens werd er besloten om twee kranen in te zetten om te lossen en toen ging het ineens wel heel erg snel. Ze zeiden toen dat het wel om 7 uur deze avond klaar zou zijn. Toen kregen we ook nog onverwachts te horen dat we een stuk moesten verplaatsen om plaats te maken voor een ander schip. Daardoor liepen we een uur vertraging op, maar uiteindelijk was het lossen toch nog om half 7 klaar. Voor aankomst zei de bemanning dat het wel lang zou duren om te lossen in Algerije, maar ze hebben zichzelf wel bewezen hier. Hele aardige mensen zijn het ook trouwens! Na het lossen moesten we eerst nog het hele schip doorzoeken op vluchtelingen. Niet omdat we dat verwachtten, maar meer omdat dat een standaard procedure is wanneer je vanuit Afrika naar Europa vertrekt omdat er wel een verhoogd risico op is. Om half 9 vanavond zijn we uiteindelijk vertrokken en konden we na weer een lange dag weer lekker gaan rusten. Nu zitten we dus lekker in het weekend weer op zee en kunnen we dus weer even op kracht komen.

De planning was tot vanochtend dat we naar Catania in Sicilië zouden gaan, maar vanochtend werd dat afgelast. We waren vanmiddag dus heel erg in afwachting wat er zou gaan gebeuren aangezien we wel meteen vandaag zouden gaan vertrekken. Uiteindelijk kregen we de mededeling dat we rustig aan naar Sevilla moeten gaan varen om daar misschien weer een lading rollen staal op te halen voor Algerije. Ik zeg misschien omdat het nog niet bevestigd is dat we die reis ook daadwerkelijk gaan maken. Dat krijgen we maandag pas te horen dus we wachten af. Tot die tijd kunnen we dus lekker genieten van een weekend op zee.